Nisar Ahmad vertelt: ‘Toen ik opgroeide in een afgelegen dorp, leek onderwijs op mijn twaalfde een verre droom. Toch werd er een klas in de open lucht opgezet. Ik zag meteen een sprankje hoop op een betere toekomst.’

Jong en verantwoordelijk

‘Als oudste zoon van een gezin van negen mensen, nam ik de verantwoordelijkheid op me als hoofd van het huishouden. Na mijn dagelijkse lessen pakte ik enthousiast mijn andere taken op. Samen met andere kinderen uit het dorp trok ik naar de woestijn om brandhout te verzamelen. Ook liep ik lange afstanden om water te halen voor de dagelijkse behoeften van ons gezin.’

‘Daarnaast verzorg ik als enige een kudde van vijftien geiten en schapen die toebehoren aan de dorpsfamilies. In ruil daarvoor krijg ik melkproducten van hun vee.’

Vader en afhankelijk

‘Mijn vader, Hassan, werkt in Iran om ons gezin te onderhouden, omdat de werk- en landbouwmogelijkheden in ons dorp beperkt zijn. Hij steunt ons met zijn inkomen en maakt grote offers voor ons welzijn. Maar toen een verwoestende aardbeving ons dorp trof, was mijn vader in Iran, gescheiden van ons. Het nieuws schokte hem, en hij kwam direct terug om de schade te beoordelen en zich met ons te herenigen. In de nasleep van de ramp waren we afhankelijk van hulp, zoals voedsel en non-food artikelen van organisaties als ADRA, om de koude wintermaanden te overleven.’

Angst en steun

‘Tijdens de aardbeving speelde ik in de tuin toen de grond plotseling begon te beven. Het was een angstaanjagende dag. We brachten onze negen gezinsleden en ons vee in één tent onder. Later kregen we nog een tent.’

‘De nachten waren koud en zwaar, de winter streng, maar we bleven dicht bij elkaar om warm te blijven en elkaar te steunen. De woning die we nu hebben, is gebouwd door de lokale overheid en biedt ons onderdak. Maar tijdens het regenseizoen wordt het onbewoonbaar door overstromingen en hoge waterstanden.’

Schade en toekomst

‘Ondanks de grote schade door de aardbeving, blijft mijn ambitie om ingenieur te worden onveranderd. Ik wil mijn vaardigheden en kennis inzetten om veilige en mooie huizen te bouwen voor de mensen in mijn gemeenschap. Door aan deze droom te werken, wil ik bijdragen aan de wederopbouw en hoop brengen aan de mensen die door de ramp zijn getroffen.

‘Ik ben vastbesloten om mijn technische doelen te bereiken en positieve veranderingen te realiseren in mijn gemeenschap. Mijn uiteindelijke doel is een betere toekomst voor iedereen.’

Op de hoogte blijven van het werk van ADRA? Volg ons op Instagram.