Schoonmaken was niet mijn ding

Mijn loopbaan begon als conciërge bij de gemeente Eindhoven. Ik had MTS Werktuigbouwkunde gestudeerd en een baan als conciërge leek me leuk. Ik voerde allerlei kleine reparaties uit. In de praktijk bleek het werk voor 80% uit schoonmaakwerk te bestaan, vooral de toiletten op alle tien de verdiepingen. Schoonmaken was niet mijn ding. In de eerste week heb ik de vloer in de hal verruïneerd omdat ik per ongeluk een verkeerd schoonmaakmiddel had gebruikt. Ik heb het niet langer dan twee weken volgehouden bij dit bedrijf. Na een aantal andere banen ben ik uiteindelijk bij KPN terechtgekomen, waar ik achttien jaar heb gewerkt.

Een groeiend verlangen

Bij KPN had ik een goed salaris met aanzienlijke beloningen. Daarnaast was het werk vertrouwd geworden: Ik wist wat ik had en dat was prettig. Toch kwamen steeds vaker vragen in mij op als: loop ik hier warm voor? Heb ik passie voor telefonie, waar ik de hele dag mee bezig ben? Wordt de wereld hier beter van? Ik merkte een groeiend verlangen om handen en voeten te geven aan mijn geloof. Bij ADRA kon ik dit verlangen in de praktijk vormgeven. Daar gaat het over mensen en dan zie je dat het werk echt verschil maakt in mensenlevens . Ik heb veel ingeleverd om de overstap van KPN naar ADRA te maken, maar ik heb er nooit spijt van gehad.

Met passie aan het werk

Eigenlijk ben ik bij ADRA binnengerold zonder enige voorkennis. Wel had ik grote toewijding en enthousiasme. Via de Adventkerk was ik bekend met het werk van ADRA. In de jaren ’80 deed ik mee met de verkoop van ADRA Sympathia bladen. Later kwam ik in het bestuur van ADRA terecht omdat ik mij graag wilde inzetten voor de organisatie. Na een tijdje hielp ik de toenmalige directeur met het vertalen van materialen rondom de hulpverlening in Azië. Mijn passie voor het werk van ADRA groeide met de dag. Toen de directeur vertrok, heb ik de sprong gewaagd.

Over jezelf heen stappen

De eerste jaren waren echt tropenjaren. Er was veel om te ontdekken en te leren. Zo was ik bij KPN accountmanager geweest, maar leidinggeven had ik daar niet gedaan. Bij ADRA moest ik gaan managen, moest ik leren netwerken en met verschillende mensen contacten onderhouden. Voor iemand die meer taakgericht dan mensgericht heeft gewerkt en behoorlijk introvert is, was het niet makkelijk om op vreemden af te stappen. Ik moest over mezelf heen stappen en moeite steken in het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden. Ik heb veel geleerd en leer nog steeds.

Een reis met hobbels

Als ik terugkijk op de afgelopen jaren bij ADRA, is het een hele reis geweest. Voor mij persoonlijk én voor de organisatie. Dat het team het al vijftien jaar met mij uithoudt, is een wonder op zich. Op bepaalde manieren ben ik makkelijk. Toch ben ik me er ook van bewust dat ik soms moeilijk en vervelend ben. Ik heb in het verleden stevige aanvaringen gehad met collega’s en besturen. Samenwerken is weleens een uitdaging gebleken. We hebben ooit hulp van buiten ingeschakeld om de samenwerking weer recht te trekken. Dat was niet gemakkelijk om te doen, maar het zorgde er uiteindelijk voor dat samenwerking mogelijk bleef. Alle partijen konden samen verder en zo hebben we met elkaar veel geleerd.

We hebben wat hobbels moeten nemen, maar samen hebben we een steeds stabielere organisatie neergezet. Een organisatie waarin de professionaliteit toeneemt, de inkomsten groeien, we betere strategische keuzes maken en grotere projecten kunnen doen. En waarin mensen met veel passie en plezier werken, mensen zich veilig voelen en op hun plek zitten.

Toenemend vertrouwen

Jezelf uitdagen, daar houd ik van. Zo ben ik eind 2023 begonnen met een PhD aan de Universiteit van Leiden. Ik heb verschillende mensen zien promoveren en dat leek me zo ingewikkeld. ‘Hoe krijgen mensen dit voor elkaar?’, vroeg ik me af. Ik vond het interessant en besloot het zelf te proberen. Als ik over vijf jaar met pensioen ga, heb ik 45 jaar gewerkt. Ik hoef niks meer te bewijzen. Ik ga deze uitdaging aan omdat ik het leuk vind. Als het me lukt, dan is dat mooi meegenomen. Zo niet, dan heb ik er een mooie ervaring bij.

In de afgelopen jaren is mijn vertrouwen dat dingen goedkomen gegroeid. We hebben met een klein team veel bereikt. Het is mooi om daarbij stil te staan en je zegeningen te tellen. Ik heb vaak de hand van God in ons werk gezien. Dan waren het onmogelijk onze acties waardoor iets lukte, maar was het Zijn voorzienigheid.

Dit is waar het om draait!

Het werken voor ADRA heeft mijn geloofsleven enorm versterkt. Dít is waar het om draait. Voor mij betekent geloof zonder daden niets. Wat is je geloof waard als je alleen maar de Bijbel bestudeert, maar je geen aandacht hebt voor je eenzame buurman die zijn vrouw heeft verloren?

“Wat voor nut heeft het, mijn broeders, als iemand zegt dat hij geloof heeft, en hij heeft geen werken? Kan dat geloof hem zalig maken?” Jakobus 2:14.

Ik ben er stellig van overtuigd dat de kerk een ‘community church’ zou moeten zijn. Een kerk die oog heeft voor elkaar en haar handen uitsteekt waar nodig. Een kerk die de hongerige te eten geeft, de zieke bezoekt en de vreemdeling gastvrij onthaald. Dit is in mijn ogen wat ADRA doet en waarom ik zo blij ben voor ADRA te werken.

Wat er morgen gebeurt weten we niet, maar ik hoop dit werk te doen tot mijn pensioen. Zoals ik bij het vieren van mijn jubileum gekscherend tegen het team zei, zeg ik ook nu: ik hoop dat jullie het volhouden met mij, want voorlopig zijn jullie nog niet van me af!